در بخش اول مربوط به پیگیری قدری توضیحات مقدماتی دادم اما در این بخش به شرح اقدامات صادراتی می پردازم که انجام شد و این که سرانجام این اقدامات چه شد.

قبلا باید بگویم که شرکت طی چهارده  سال کاری من هفت مدیر عامل به خود دید . یعنی هفت بار مدیریت های عامل تعویض شدند. بنابر این طبیعی است که با آمدن مدیر عامل جدید پروژه های جدید و طرز فکر های جدید می آید و تعدادی از طرز فکر های قبلی کنار گذارده  می شود.

 بعنوان نمونه در دوران یک مدیریت عامل  واردات طیف وسیعی از تجهیزات پزشکی صورت می گرفت که برای رفع نیازمندی در  بیمارستانها و مراکز درمانی کشور اعم از دولتی و غیر دولتی و موسسات خیریه و حتی خصوصی بود ( البته با اولویت خاص برای سازمانی که این شرکت به آن تعلق داشت )  که کاری بس شایسته بود.

 علاوه بر این ها و با توجه به آن که  یکی از بزرگانی که سالها در زمینه واردات و تامین دارو در کشور کار کرده بود در شرکت ما  حضور داشت و اصلا بخشی خاص به این موضوع اختصاص یافته بود شرکت تا زمان مدیر عامل بعدی توانست مسئولیت واردات هشت داروی عمده به کشور را بعهده بگیرد.

کل مسئولیت کسب مجوزها و واردات آنها به عهده اینجانب و همکاران بخش بازرگانی بود. کسانی که با واردات دارو سرو کار دارند می دانند ثبت داروی جدید بسیار مشکل است و اقدامات زیادی باید صورت گیرد که زمان بر می باشد. ولی به توجه به تجربه و صلاحیت علمی و کاری مقام محترمی که بوجود ایشان در شرکت اشاره کردم و این که همگی به تامین دارو برای بیماران مبتلا و تجهیزات پزشکی و درمانی برای مراکز نیازمند به آنها به چشم خدمت  به هموطنان می نگریستیم نهایت سعی خود را بکار می گرفتیم.

ولی وقتی مدیریت عامل بعدی آمد واردات دارو توسط شرکت محدود شد چراکه او می گفت که در کار واردات دارو تخصص ندارد و اصلا دارو شناس هم نیست. خوب از منظری هم او حق داشت.

با این توضیح بقیه پروژه ها هم ممکن بود به همین سرنوشت دچار شود. چون این مدیرت عامل بود که تصمیم نهایی را می گرفت.

بعنوان نمونه بنا به دستور  مدیریت شرکت اینجانب به کشور بلاروس فرستاده شدم تا بعنوان نماینده شرکت در اولین نمایشگاه ایران در بلاروس حضور یافته و امکان صادرات دارو های  تولید ایران و تجهیزات پزشکی وطنی را در آن کشور مورد بررسی قرار دهم.

در این سفر مقامات اتاق بازرگانی و حتی وزیر بازرگانی نیز حضور داشتند و تجار و بازرگانان ایرانی از طیف های مختلف شرکت کرده بودند که تجربه بسیار موفقی بود.

با توجه به سوابق قبلی که من در زمینه صادرات داشتم این نکته را می دانستم که هر کشور و هرجامعه ای برای واردات از کشورهای دیگر فرهنگ و قوانین و رسوم خود را دارد و بدون آشنایی به این موضوعات و کانالهایی که برای واردات باید شناسایی شوند که بخصوص در مورد کشورهایی مانند بلاروس صدق می کند امکان صادرات به این کشورها ضعیف می باشد.

از سوی دیگر من فقط پنج روز کاری فرصت داشتم تا کاری صورت دهم و مشتری برای خرید کالاهای ایرانی آنهم فقط دارو و تجهیزات پزشکی بیایم که  به لطف خدا در این پنج روز چندین قرارداد با مسئولین دولتی و تجار خصوصی کشور بلاروس به امضاء رساندم که شرح آنها را در نوشتار بعدی می دهم.